Türkiyenin Kültür Haber Portalı

Hayatın Paragrafı ! Aklından geçeni dile getirmekten o kadar yorgunsundur ki Bazı şeyleri anlatmak yerine sadece yüreğinde Yaşadığın cehennemi duygularına gem vurmaya çalışırsın sessizce.. O kadar çaresizsin ki haykırmak istiyorsun ama duyanın yok ne acı dimi !

“Canhıraş suskunlukların pençesinde bir tırnak darbesi bekler pıhtı tutmaz kanamalarım.” Yazdım önümdeki kâğıda.  Şair “Dürtme içimdeki narı, üzerimde beyaz gömlek var!” yazmış, kallavi bir söylem daha, edebiyatın yer altı dünyasında.  Zihnimizin afyonudur belki yazmak. Afili cümlelerle süsleyip gün yüzü görmemiş küfürler savuruyoruz belki de sanatsal uzantıları olan. Susmayı görev gibi öğrettiler bize, içimizden geçenleri söyleyemedikten sonra neye yarar? Kalbimiz dörtnala giden hoyrat bir atın çatlayıp yığılması gibi delibozuk atıyor. Ha kaçtı ha kaçacak ipin ucu! Yazmakta bunca suskunluğun kaçış rampası sanki kelimelerden oluşan dipsiz kuyu.

Aslında hayat tamda senden ibaret! Yaşadığımız mutluluklar, hüzünler ve bizi biz yapan o tokat dolu tecrübelerin hepsi senden bize birer armağan olsa gerek.

Bazen bütün hüzünler bu şehre yağar. Bir şehrin bütün köşeleri sarılacakken yüreğin ıslanır. Koruyamaz hiç bir duvar yağan hüzünlerden yüreğini.