Zarif Şair Cahit Zarifoğlu

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Abdurrahman Cahit Zarifoğlu (1 Temmuz 1940, Ankara – 7 Haziran 1987, İstanbul) Türk şair ve yazar.

Çocukluğu Siverek, Maraş ve Ankara’da geçti. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Alman Dili ve Edebiyatını bitirdi. Diriliş dergisinde şiirleri yayımlandı. Arvasilerden, Seyyid Kasım Arvasi’nin kızı Berat Hanım’la evlendi ve bu evlilikten üç kız, bir erkek evladı oldu. Nikahında şahitliğini Necip Fazıl Kısakürek yapmıştır. 1973 yılında Sarıkamış’ta vatani hizmetine başlamış, 1974 yılında Kıbrıs Barış Harekatı’na katılmış ve 1975 yılında askerliğini tamamlamıştır.

Anketimize katılmak için tıklayınız.

Okullar ve Ödül
Cahit Zarifoğlu adıyla Ankara ili Etimesgut ilçesi Eryaman 6. Etap Atakent 2. Kısımda bir ilkokul, İstanbul ili Başakşehir ilçesi 1. Etap konutlarında bir ilkokul, Kahramanmaraş ili Merkez ilçesinde itfaiyenin karşısında, Tavşantepe mahallesinde bir ortaokul, İstanbul ili Beylikdüzü ilçesi Ali Talip Özdemir Bulvarı Talat Paşa Sokakta ise bir lise, İstanbul’un Pendik ilçesine bağlı Çamlık mahallesinde bir cadde bulunmaktadır. İstanbul’un Esenler ilçesinde de Cahit Zarifoğlu Bilgi Evi bulunmaktadır. Ayrıca İstanbul ili Ataşehir ilçesinde yer alan 2014 yılında açılan bir imam hatip lisesine ismi verilmiştir. 2003 yılından bu yana Şiir ve Edebiyat Girişimi tarafından her yıl ölüm yıl dönümüne yakın tarihlerde Cahit Zarifoğlu ödülü verilmektedir. Cahit Zarifoğlu İsmi ile Konya ili Selçuklu ilçesi Yazır mahallesinde bir ilköğretim okulu ve Beyşehir ilçesi Esentepe mahallesinde bir Anadolu lisesi vardır.

Zarifoğlu, kendisine özgü şiiriyle tanındı. Zarifoğlu’nda şairlik mizaç olarak belirir. Şiiri dıştan çok içe dönük bir anlatıma yönelir. İç ürpertileriyle, hayretle başlayan şiiri metafizik ürpertiyle bilgeliğe ulaşır. Hikâye, roman ve günlük türünde yazdığı kitaplarında şair duyarlığı egemendir. Çocuklar için yazdığı kitaplarda fantezi ile olağanüstü gerçekler dünyası ile hayaller dünyası iç içelik gösterir.

“Yedi Güzel Adam” ile birlikte hareket etti

Yazı hayatı boyunca lisedeki arkadaş grubuyla birlikte hareket eden Zarifoğlu, haftalık “Yeni İstiklal” gazetesinin Rasim Özdenören tarafından yönetilen sanat sayfasında 1965’te asıl başlangıcını yaptı.

Abdurrahman Cem ve Cahit Zarifoğlu imzalarıyla art arda 13 şiir kaleme alan başarılı edebiyatçı, bu şiirleri 1967’de yayımladığı “İşaret Çocukları” kitabına aldı.

Almanya’da Goethe Enstitüsünün dil eğitimi kurslarına giden, otostop yaparak Avrupa’yı dolaşan ve kısa süre tercümanlık da yapan Zarifoğlu, 1969-1970’te “Hakimiyet” gazetesinde teknik sekreter olarak çalıştı.

Cahit Zarifoğlu, bir süre kağıt ve otomobil firmalarında, 1972-1973’te ise İstanbul’daki bir kolejde Almanca öğretmeni olarak görev yaptı. 1973’te İstanbul Tuzla’da yedek subay olarak başlayan ve Kars’ta devam eden askerlik görevini 1975’te Kıbrıs’ta tamamlayan şair, askerliğin hemen ardından Makine Kimya Endüstrisi Kurumunda memur olarak çalışmaya başladı.

1976 yılında Mavera dergisinin kuruluş çalışmalarında yer aldı. 7 Haziran 1987 tarihinde akciğer kanseri hastalığından İstanbul’da vefat etti. Kabri Üsküdar Beylerbeyi’ndeki Küplüce Mezarlığı’nda ve kayınpederi olan Kasım Arvasi ile yan yanadır. Her sene 7 Haziran’da sevenleri tarafından mezarı başında anılır.

Yedi Güzel Adam

Bu insanlar dev midir
Yatak görmemiş gövde midir

Bir yara açar boyunlarında
Kol kola durup bağırdıklarında

-Ya kurbanın olam
Dağlar önüme durmuş
Ki dağlanam

Çekip pırıl pırıl mavzerler çıkardılar oyluk etlerinden
Durdular ite çakala karşı yârin kapısında

Yedi adam biri bir gün
Bir kan gördü
Gereğini belledi
Yâri alsa koynuna
Ayırmaz kanı yanından

Anılar Defterinde Gül Yaprağı

Anılar defterinde gül yaprağı
Gibi unutuldum kurudum
Başıma düştü sevda ağı
Bir başıma tenhalarda kahroldum
Sen kim bilir rüzgârlı eteklerinle
Kim bilir hangi iklimdesin, ben
Sensiz bu sessizlikle
Deliler gibiyim sensiz
Bu sessizlikle

Ayrılıkla başım belada
Gözlerini çevir gözlerime
Yoksa sensiz bu sessizlikle
Deliler gibiyim
Sensiz bu sensizlikle

ACZ Şiiri

“Seçkin bir kimse değilim
ismimin baş harfleri acz tutuyor
Bağışlamanı dilerim 

Sana zorsa bırak yanayım
Kolaysa esirgeme 

Hayat bir boş rüyaymış
Geçen ibadetler özürlü
Eski günahlar dipdiri
Seçkin bir kimse değilim
İsmimin baş harflerinde kimliğim
Bağışlanmamı dilerim 

Sana zorsa bırak yanayım
Kolaysa esirgeme 

Hayat boş geçti
Geri kalan korkulu
Her adımım dolu olsa
İşe yaramaz katında
Biliyorum
Bağışlanmamı
diliyorum”

Ve tüm tabiat 7 Haziran 1987 günü büyük bir kedere boğulur. Çünkü artık kırlarda çiçekler Cahitsiz açacaktır…