“Çekirdeklerim Bitmedi ki Daha…” – Yıldız Kenter’in Ayakta Kalma Manifestosu

2

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

“Kabak Çekirdekleri”

“Çekirdeklerim Bitmedi ki Daha…” – Yıldız Kenter’in Ayakta Kalma Manifestosu

Doğmak,ölmek isteğe bağlı değil.

Ölmek belki bazen…

Bize düşen yaşamak,

Koşullar ne olursa olsun yaşamak.

….

Uzun yaşamak bir ayrıcalık.

İyi,güzel…

Ama ayakta kalmak,kalabilmek…

Ceza!

Müthiş bir ceza…

…

İlkokuldaydım,birinci sınıfta.

Hiç unutamadığım bir cezaya çarptırıldım.

Karatahtanın önündeydim;

Sırtım sınıfa,yüzüm karatahtaya dönük…

Ders bitimine kadar hiç kıpırdamadan ayakta durmak…

Utanıyorum,midem bulanıyor.

Ölmek istiyorum!

Herkesten nefret ediyorum,herkes ölsün istiyorum.

Sonra bir ara cebimdeki kabarıklığı hissediyorum.

Kabak çekirdeklerim!

Bir kuruşluk kabak çekirdeği almıştım,

Bir tane bile yemedim.

Mahmut’la eve giderken yiyecektik.

(Benden bir buçuk yaş büyük ağabeyim,üçüncü sınıfa gidiyor.)

Evimiz taa tepede,

Abidin Paşa Köşkü’nün orada.

Bahardi!

Bademler açmış,tepeye giden toprak yol bomboştu.

Ev yok pek,

Apartman hele hiç yok.

Göz alabildiğine tarla.

Papatyalar,gelincikler…

Hadi be sen de!

Ne diye ölecekmisim…

Mati’ciğimle dağ yolunda çekirdek yiyerek,konuşa,gülüşe eve gitmek varken!

Şimdi dönüp,geriye baktigimda

Hep çekirdek misali umutlar peşinde ayakta kalabildigimi görüyorum.

Öleceğimi bile bile,bir çekirdek uğruna bu kadar çaba,çırpınma!

Bir şey yap,Met’i anımsıyorum,sevgili Aziz Nesin’i…

İçim ısınıyor yeniden.

Kalk hadi diyorum,durma,koş,bir şeyler yap.

Yaşa!

Dur diyorlar bir yandan da,koşma…

Yeter dinlen artık,koşma…

Öl artık!

Ama çekirdeklerim bitmedi ki daha…”

Yıldız Kenter