Toprağa Değen Ayaklar ,Ruha Değer

4

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Pazar sabahıydı. Evde kalıp biraz dinleneyim derken, telefonuma bir mesaj düştü.

“Bugün gel, bahçede biraz zaman geçirelim. Ayağın toprağa değer, sana da iyi gelir,” diye yazmış arkadaşım.

İçimde hemen bir kıpırtı oldu. Nedense toprak deyince kalbimde bir şeyler uyanıyor.

Arkadaşımın küçük bir hobi bahçesi var. İçinde bir kulübe, birkaç meyve ağacı, domates, salatalık ve bolca yeşillik. Şehrin ortasında nefes almak için cennet gibi bir yer. Elimde bir çay bardağı, güneşin altında serilmiş beyaz bir masa örtüsü, kuş sesleri, hafif bir esinti… Toprağın kokusu insanın içine işliyor.

Ama o an sadece bugüne ait değildi. O koku beni çocukluğuma götürdü.

Çocukken büyük bir bahçeli evde yaşardık. Bahçemiz kat kat, her köşesi başka bir hikâyeydi. Yan bahçede çiçekler, yukarıda yeşillikler, aşağıda ağaçlar… İlkbahar geldiğinde, annemle babam toprağı bellemeye başlardı. Biz de kardeşimle kendimize küçücük bir alan ayırır, “burası bizim bahçemiz” derdik.

Benim bahçem belki bir metrekareydi. Ama o toprak parçası benim dünyamdı. Kenarlarını küçük taşlarla çevirir, anneannemin verdiği nohutları, fasulyeleri, mercimekleri ekerdim.

Akşam olunca hortumla sulardım o minik bahçeyi. Ellerimi, ayaklarımı o hortumdan akan suyla yıkardım. Sanki toprağın içinden geçen huzur, ellerimden kalbime süzülürdü.

Toprak bana iyi gelirdi. Hâlâ da gelir.

Çünkü toprak sessizdir ama konuşur.

Sana sabrı öğretir.

Bir tohumu ektiğinde, büyümesi için beklemen gerekir.

Köklenmek için zamana ihtiyaç vardır, suya, güneşe, sevgiye…

Aynı biz insanlar gibi.

Toprakla uğraşan biri kolay kolay umutsuzluğa düşmez.

Çünkü bilir:

Bugün tohum ektiysen, yarın çiçek açabilir.

Bugün yağmur yağdıysa, yarın güneş doğar.

Şehirde yaşayan çoğu insan betona hapsolmuş durumda. Oysa her insanın minik de olsa bir toprağı olmalı. Balkonunda bir saksı, pencere kenarında birkaç fesleğen bile fark yaratır. Çünkü toprakla temas eden insan, kendini hatırlar. Doğayla bütünleşir.

Daha az öfkelenir, daha çok şükreder.

Eğer bir gün içinden çıkamadığın düşüncelerle doluysan, ayağını toprağa bas.

Ellerin çamura bulansın.

Bir tohum ek.

O küçücük yeşil filiz, sana yaşama sevincini fısıldayacaktır.

Çünkü toprak…

Sadece bir element değil,

Aynı zamanda şefkatin, sabrın, sadeliğin öğretmenidir.