“Kendini Koruyamayan Kalpler: Sessiz Vedaların Hikayesi”

2

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Bir Sabah Aldığım O Haber:Hayat Ne Kadar Adil

İnsanın en çok korktuğu şeylerden biridir. Bir sabah bir telefonla uyanmak ve telefonda

bir yakınımın ölüm haberini almak.

Bu, sıradan bir ölüm değildi. Daha da çok üzüldüm…

Onu duyamadığım için,

Gülen yüzünün arkasındaki acısını fark edemediğim için…

Üzüldüm.

Ve sonra içimden ona şunları söyledim:

İnsan Kendi Canına Kıymadan Önce Ne Hisseder?

Bazı kahkahalar henüz atılmamıştı.

Bazı sevgiler daha hiç yaşanmamıştı.

Cümleler tamamlanmadan birden sustu hayat.

Oysa hiçbir şey bu kadar dramatik değildi aslında.

Belki biraz şaka, biraz oyundu yaşamak.

Sadece biraz oynayıp geçecektik hayattan.

Ama bazen…

İnsan dayanamıyor.

Yük derinleşiyor, sessizce ağırlaşıyor.

Omuzlar artık taşıyamıyor.

Tebessümle Saklanan Çığlıklar

Yüzünde bir tebessümle gizlerken her şeyi,

içeride çığlık çığlığa yanıyor kalbi.

Okey masasında kahkahalarla taşları fırlatırken,

belki de en çok ağlayan kişi o olabiliyor.

Kimse fark etmiyor.

Ve bir gün, sessizce eve dönüp

kapısını kapatıyor.

Arkasında sadece birkaç kelime bırakıyor:

“Hoşça kalın dostlarım, evlatlarım…

Beni mutlu edenler, yalnız bırakanlar…

Ben yoruldum.

Annemin dizine, babamın omzuna gidiyorum.

Benim için üzülmeyin.

Artık içimde taşıyacak hiçbir şey kalmadı.”

Bu Dünya Hassas Ruhlar İçin Zor

Kim inkâr edebilir ki…

Dünya karmaşık.

Acı çok.

Hele ki hassas insanlar için…

Adaletsiz, hoyrat, acımasız bir düzen.

Ama yine de dimdik ayakta kalanlar var.

Sadece yaşamak için değil,

iyi bir yaşam için mücadele edenler.

Hayatı, sokakta bir kedinin gözlerinde savunanlar…

Ama sen hiç isyan etmedin.

Ne öfkelendin, ne haykırdın.

Sadece güldün, içselleştirdin…

Ve sustun.

Bir Ceylan Yaşamaya Devam Eder

Güzel abim…

Bir ceylan düşün;

Yavrusunu aslana kaptırmış ama

yine de gözlerinden kanlı yaş akmamış…

Doğa adil değil.

Anne ceylan yaşamaya devam edecek.

Hayat bir yarış değil belki,

ama bazen boşluğa bağırmak

en doğru eylem olabilir.

Keşke Bir Yola Çıksaydın…

Asya’da bir adaya varsaydın…

Bir sahil bulsaydın,

Bir kız arkadaş,

Biraz rakı, bir türkü…

Sırtındaki acıyı bir ağacın gövdesine bırakıp

biraz hafifleseydin.

Yaşamak İçin Mücadele Edenler Var

O yemyeşil denizde,

yazlıkçıların güldüğü o sahillerde

bir ülkeye botlarla kaçmaya çalışan mülteciler var.

Hayatta kalmak için risk alanlar…

Gecelerce yürüyenler,

Sırf yaşamak için yola çıkanlar…

Bedenin Kıymetini Bazen Geç Anlarız

Bazen hastalanınca anlarız kıymetini.

Bir sabah kalkamayız yataktan…

Ve deriz ki:

“Ah, ne güzeldi nefes nefese koşmak,

Bir çorbanın sıcaklığı,

Sıradan bir akşamın sessizliği…”

Şifa ararız…

Bitkilere, ilaçlara, dualara sarılırız.

Vitaminler alırız…

Daha iyi yaşamak için…

Kimimiz genç kalmak ister…

Kırışıkları gizlemeye çalışır,

Ömrü uzatmaya uğraşır…

Ama Zaman Gelecek…

Bir gün hayat sona erecek.

Yavaş yavaş, fark etmeden alışacak insan…

Tanıdıkları azalacak.

Eski dostları, ailesi çoktan gitmiş olacak.

Vücut yorulacak, ağrıları artacak…

İştahı kesilecek, uykusu azalacak…

Ve fark edecek ki, dünya ile olan bağları azalmış artık.

O zaman kuş gibi uçacak…

Ama vakitlice.

Üzüldüm… Ve Korktum

Üzüldüm.

Ama üzülmekten öte, korktum.

Bir gün senin yaptığını

ben de yaparım diye korktum.

Boğazıma oturacak bir sessizlikten…

Ve en çok da,

karşımda kavga edecek kimse kalmadığında

kendi içimde kendimle savaşmaktan.

Keşke Bir İşaret Bıraksaydın

Dalgalı bir denizin ortasında

ufacık bir mendil gibi…

Küçücük bir söz…

Bir ipucu…

Keşke ağlasaydın,

çığlık atsaydın…

Çünkü ağlamak da yaşamaktır.

Öz Can: Her Şeyin Başlangıcı

Artık biliyorum:

“Öz can” her şeyin öncesidir.

Ne aşk,

Ne başarı,

Ne aile…

Eğer öz can yoksa,

hiçbirinin anlamı kalmaz.

Kendini korumak zayıflık değil…

Bu bir kutsal görevdir.

Kendini Duy

Çünkü Tanrı…

Bir insan gözyaşını silerken değil,

Kendi yanağına dokunduğu anda oradadır.

Tanrı,

En çok kendi içini duyabilenleri sever.

Hayat Bir Teşekkürdür

Ve şimdi biliyorum:

Artık ne kadar zamanımız kalmış olursa olsun,

Hayatı sonuna kadar deneyimlemek gerek.

Çünkü bu beden,

yaşamak için var.

Ve yaşamak,

hayata edilen en derin teşekkürdür.

#hassasruhlar

#duygusalyazı

#ruhsalyorgunluk

#yaşamak

#hayatınanlamı

#özcan

#hayatakarsı

#gülümseyenacılar

#kendinikoru

#içses