Sonra öyle bir yere geliyor ki

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Sonra öyle bir yere geliyor ki insan ne konuşmak ne de büsbütün susmak istiyordu,

Konuştuğunda, anlatılmak istenen kelimelerle ifadesiz kalıyor ve işin aslı kimse anlama çabasına girmiyordu,

 Susmak mı? O da olmuyordu işte sustukça daha çok oturuyordu insanın içine her şey,

Yutkunamıyor, yutkunamadıkça aldığı her nefes boğmaya başlıyordu ve artık insan olduğu yere sığamaz halde, kilitlenip kalıyordu.

 Ve sonunda dudaklardan, bir serzeniş yükselir; “iyimser olmak isterken neden kötü düşüncelerin esiri olmuştuk?”

 Çünkü ruhumuzun ait olduğu yeri hep görmezden geliyoruz.

 Teslim olmuyoruz ruhumuzun isteklerine, teslim olmuyoruz bizi bizden iyi bilen Allah’a,

 Sığındığımız insanlar ya da başka şeyler değil Allah olmalıydı ve Allah’ı hatırlatan her şey,

 Ruh Allah ile doyururdu açlığını ve ait olmanın huzurunu yaşardı.

Elif İbar