Ozan Ebedi – ÇOCUĞUM

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

ÇOCUĞUM!

Âh! Keşke hep bu günlerindeki gibi kalsan

Günâhsız, hiç kirlenmemiş kalbinle çocuğum!

Ahlâk bir ödevdir bitmez, yüz yaşında olsan

Bak! İlk nasîhatim; kal edebinle çocuğum!

Fakat zor değil, başaracaksın biliyoruz

Sen düşme diye yollarını temizliyoruz

Bir gün gelir hayât, çünkü iyi biliyoruz

Sîgâya çeker öğrendiklerinle çocuğum!

Sen şimdilik yaşa çocukluğunu umarsız

Ye, iç, gez, dolaş, eğlen hesâpsız, faturasız

İstediğini alabileceksin parasız

Hiçbir münâsebetin yok cebinle çocuğum!

Korkma! Bizi bulacaksın hep gölgen yerinde

Kederinde, sevincinde, doğum günlerinde

Kırk derece hasta, âteşli gecelerinde

Kanâtlarımız altında serinle çocuğum!

Hâtırâların yavaş yavaş kaybolduğunda

Yaş bulûğa erip vakit tamâm olduğunda

Suâllerine kendin cevâplar bulduğunda

Baş başa kalacaksın kaderinle çocuğum!

Her mevzûda doğruya temâs et “Hâh!” desinler

Dâimâ iyilik gözet “Hayırhâh!” desinler

Ne kadar güzel yetişmiş ”Mâşâllâh!” desinler

Yâd edil hep örnek karâkterinle çocuğum!

Yaşa çocukluğunu, sanma hep böyle bekler

Gidecekler, bir daha geri gelmeyecekler

Büyüdükçe görecek, bileceksin; gerçekler

Baş başa gitmiyor hayâllerinle çocuğum!

Muhterîs duygulara kapılma; ihlâslı ol!

Adâlet remîzlerinden biri; esâslı ol!

Merhamet başka alâmetin; gözü yaşlı ol!

Bir bâğın olmasın adâvet, kînle çocuğum!

Rehberin şu üçüdür; Allâh, Kur’ân ve Sünnet

Başka tarîkler arama, behemehâl reddet

Seherlerde kıyâm et arıyorsan saâdet

Huzûr, selâmet gelir âncak dîn’le çocuğum!

Çok oku, araştır, öğren, geliştir kendini

Her sâhada; İlâhî, beşerî, fennî, dînî

Hakîkat çemberinde ara hidâyetini

Dâimâ cehd hâlinde ol nefsinle çocuğum!

Bir meş’ale de sen yak olmaz mı? Kalk, silkelen!

Karânlığa, zulme, vahşete, şerre öfkelen!

Aklını çelmeye kalkan dillere öfkelen!

Neşvû nemâ bulsun zekân fikrinle çocuğum!

Büyüdün, büyüyeceksin bizler gibi sen de

Zamân akıp gidecek, bilsen de bilmesen de

Cennet kapılarının anahtârları sende

İstediğin kapıdan gir zikrinle çocuğum!

Sakın hâ! Ne harâbîsin ne harâbâtîsin

Unutma! Sen kökü mâzîde olan âtîsin

Öyle diyordu Yahyâ Kemâl Beyâtlı ceddin

Gurur duy atân, baban, Fâtih’inle çocuğum!

Bir vazîfen daha vardır, bitmedi daha dur!

İzdivâc derler ona sevdâ illeti zordur

Yıkamasın fitneler, kîl-u kâl’ler sâğlâm kur!

İdâme ettir sünneti neslinle çocuğum!

Sene iki bin on sekizdir, tam on dört eylül

Hoş geldin aramıza oğlum İbrâhîm Halîl

Son nasîhatim sana şudur; EBEDÎ der: Ol

Devlet! Elinle, belinle, dilinle çocuğum!

(01.09.2022 )