Neşet Bozkurt – İki Koltuk Tek Yalnızlık

1

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

21 Temmuz

“Bir sonbahar akşamının yağmuru altında ıslanan anılarımız vardı. Üşüyen tenimin teninde soluklanışlarını hala hisseder gibiyim. Şimdi geriye dönüp bakınca ;- zaman ne kadar da çabuk geçmiş, bir zamanlar yangın yeri olan yüreklerimiz, şimdi kendi korlarından arta kalan küllerle boğulmuş.

-Zaman derdin ağzından düşmemek için dudaklarına sarılmış olan sigaradan araladığın dudaklarınla, sonra zamana yenik düşeceğimizi hep bilirdin bunu gözlerinde ki ifaden de hissedebiliyordum.

Unutmadan yazayım hiç de sevmediğin o sonbahar tekrar geliyor ve dizlerinin serzenişlerine boyun eğmeyecek kadar inatçı olsan da, kafa tutman bir işe yaramayacak. Sonbaharlar gelecek gelmesine de kalacak mı yoksa benim gibi gidecek mi orası belli olmaz. Sonbahara benzetirdin beni ve hep dudağından düşürmediğin sigarandan arta kalan cümlelerinle

– Senden sonrası kıştır bana…. diye böbürlenirdin nikotin yüklü dumanınla.”