Muhammet Baran ASLAN – Şifre

ŞİFRE

Yedi günün ardından bir adam…

Yedi kara parçasının ardından Seylan…

Seylan’ın ardından bir tepe…

Tepenin ardından bir tufan…

Tufanın ardından Nehr-i Nil…

Nil’in ardından on emir…

On emirin ardından on üç adam…

Biri bir gün,

( Başında halesiyle tanınan )

Kanatlandı aniden.

Kalan on iki adama

Eklemlendi boynuzlu bir pagan!

Biri bir gün anasır-ı erbaaya

Ve kubbe-i dünyaya

Hatta

Edesa’ya, Beyt’ül Makdis’e, Antakya’ya

Dikmek istedi

İspanyol gümüşünden mürekkep

Bir pirizma, bir kale, bir flama…

İki nehrin arasında doğan bir kavmin

En siyah derili adamları

O güzel gözleriyle geldikleri vakit bu topraklara

Kalkan sesleri ve savaş naralarıyla,

Açtılar çetrlerini tüm adalara.

Kaçıştı eski zindanlarda

Ve kaya diplerinde sürünen yılanlar!

Tam yirmi asrın ardından

Altın suyuna batırılmış

Küf kokulu adamlar

Dünyanın tüm kıtalarına

Ve üç kitaba

Ekin çemberleri gibi

İleri geri sözler kazıdılar.

Her yıldızın bir memleketi gösterdiği

Her yelkenlinin bir memleketi işgal ettiği 

Mevsimlerdi…

Şimdi eminiz ki

Birileri izliyor bizi…

Birileri birilerinin

Fısıltılarını fısıldıyor kulaklarımıza.

Biri bir göz işliyor her duvara.

Biri bir kadın oluyor saçlarını savura savura.

Biri bir atomla oynuyor yer altında.

Biri bir ayin yapıyor kaf dağında…

Oyuk dünyalar

Kızıl cehennemlere benziyor zihinlerimizde.

Zihnimize atılan bir böcek

Bir bilmece düzüyor ince ince.

Avuçlarımızın içlerinde

Işıldayan ve gözlerimizi yakan varlıklar

Kapkara bir dünyanın

Karantina altına alınmış kölelerine

Döndürürken beşeriyeti

Çiftliklerde zaman eşit paylaşılmıyor

Bin dokuz yüz seksen dörtten beri…

Sonra bir adam çıkıyor ortaya.

Ardında muasır daileri

Ve muasır milletlere tapan fedaileri…

Yeni dünyaya yeni düşler bahşediyorlar.

Ama gün gün yırtılıyor perdeleri!

Bu dünyanın en garip

En acı efsanesi.

Ama kim bilir?

Belki bir gün

Peşime düşer cinler

Ya da 

Bosna ve Çin piramitleri gibi

Keşfeder birileri yazdığım şifreleri.

Muhammet Baran ASLAN