​ Metamorfoz ve Simidin Kokusu

2

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

​ Metamorfoz ve Simidin Kokusu

​Bir sabah, ansızın aklına gelir.

O kafe masası, o buğulu cam.

Gazetede bir ilan, elde bir simit,

Gözlerde yarınsız bir korku o gençlik…

Hep öyle devam edecek,

Hayat orada sıkışmış,ilerlemiyor gibiydi.

​Şimdi ona bakınca,

O an sanki hiç yaşanmamış da bir hayal gibi.

Böylesine yabancı, böylesine eski.

Sadece yüzümüzün çizgileri değil değişen,

İnandıklarımız, “asla” dediğimiz o kalın duvarlar.

​Annemden ayrılmam, diye yemin eden,

Şimdi uzak bir kıtada,en çok o arayıp sormuyor annesini.

Seni seviyorum, diyen,

Mahkeme koridorlarında bitmek bilmeyen boşanma işlemlerinin esiri.

​O kurban adanan devlet işi,

Şimdi her gün “istifa” diye fısıldayan bir kafes.

​Korktuğumuz şeye dönüştük,

Ulaşılmaz sandığımız zirveye çıktık,

Ve anladık ki zirve, sadece yeni bir başlangıç.

​Ne eski dostlar kaldı, ne eski sevgili.

Ne de o hayır demeyi bilmeyen silik gölge.

O insanlar, bizim değişen benliğimizin yan karakterleriydi.

Biz kabuk attıkça, onlar sahneden çekildi.

​Ve bu kopuş…

Bu, bir ihanet ya da bir kayıp değil.

Bu, kendi katı kurallarımızdan,

Kendi eski yeminlerimizden özgürleşmek.

​Tırtılın kelebeğe dönüşmesi gibi,

Her anımız, yeni bir benliği doğuruyor.

O eski, korkak, ezilmiş olana yabancılaşmak,

İşte bu, hayatın bize sunduğu

En sıcak, en sahici kurtuluştur.