MEMLEKETİMİN İNSANLARI HAKKINDA

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

MEMLEKETİMİN İNSANLARI HAKKINDA

“Ağladığımda yalnız kalıyorsam

Avuçlarımda ateş yakıyorsam

Ve sen bunu umursamıyorsan

Yere batsın senin insanlığın”

Bu dörtlük Mehmet Acıoğlu’nun. Şiir “Memleketimin İnsanları” adlı kitabında altı kıta olarak sonlandırılmış. Bu şiirde genelde tüm dünya insanlığına bir mesaj, özelde de bu kadim topraklarda yaşayan bizlere bir sitem var. Nasıl olmasın ki; hemen her gün ne olaylarla karşılaşıyor, ne olumsuzluklara şahit oluyor fakat bir vurdumduymazlık, bir umursamazlık içinde hiçbir şey olmamış gibi davranabiliyoruz. Bakıyoruz fakat görmüyor gibi davranıyoruz. İşte şairleri bu bakıp da görmeyenlerden ayıran şey de tam burada devreye giriyor. Şairler bildiğimiz gibi duygulu insanlardır. Hisli insanlardır. Gördükleri her şeyi his dünyasında misafir eder, onunla hemhal olur, onun dertleriyle dertlenir. Empati yapar. Nihayetinde o da bir insandır. Elinden gelen duygularını kaleme almaktır. Yazınca şiir olur, dillere düşer. Kitap olur ellere geçer. Bizde bu satırları şairin şiirlerinin kitaplaşması sonrası okuduğumuz şiirler sonrası kaleme almaktayız.

Acıoğlu eğitim kökenli bir şairimiz. Aynı zamanda meslektaşız. Öğrencilerinden, onların ailelerinden ve diğer halkla iç içe olmanın verdiği bir avantaj ile gözlemlemeleri daha bir gerçekçidir. Doğduğu topraklarda hüküm süren töreyi en iyi bilenlerdendir. Yapılan ihanetler, çocukların çocukluklarını yaşayamamaları, yanık yanık söylenen hoyratlar, çekilen zılgıtlar hep hafızasındadır. Bunları bir dörtlüğünde şöyle dile getirir:

“İhaneti bir taç yapmışsan başına

Çocuk çığlıkları anlamsızsa kafanda

Türküler sessiz kalmışsa yaşamında

Yere batsın senin insanlığın”

“Memleketimin İnsanları” yazarın ilk şiir kitabıdır ve içinde 48 şiir vardır. Şiirleri serbest şekilde, heceye, kafiyeye sıkıştırmadan içten geldiği gibi yazılmıştır. Hani şairler empati yapandır demiştik ya; Acıoğlu’da “Savaşta Kız Olmak” başlıklı şiirinde empati yapıp şöyle sesleniyor:

“Beni yüreğimden vur baba

Ve derine göm

Tutsak baharın çiçeği olmaktansa

Mezarımda yeşil ot olmayı yeğlerim

Katlanamam artık

Dağlarda yankılanan çığlıklara

İnsanlık yerlerde sürüklenirken

Meze olmak istemiyorum

Hayvanlaşmış insanların gecesine…” 

Şiirleri hep zulüm görenlerin çığlığı gibidir. Onlar adına isyanını dillendirmektedir. Hatta onlar adına ateşe atılmayı dahi göze almıştır. Belki bu sayede memleketin karanlıkları aydınlanacaktır kim bilir? “Atın Beni” şiirini bu duygularla yazmıştır:

” Beni özgürlük ateşine atın

Kucaklamak istiyorum alevlerini

 Yanan bedenimde aydınlansın

 Memleketimin her köşesi”

AVA Yayınlarından çıkan “Memleketimin İnsanları” kitabını, bu memleketin bir ferdi olarak  acı gerçeklerimiz diyerek okudum. Ancak, memleketimizde bunların olduğu gibi nice güzelliklerin de olduğu bir gerçektir. Acaba okuyucuyu hep hüzünlendirecek şiirler yanında birkaç tane de umut verici şiirler olsa idi diye düşünmeden edemedim. Bunu da yazarın yeni kitaplarında göreceğimi ümit ediyorum.

HALİL MANUŞ