İNSAN DEĞİL ÖLEN! İNSANLIK!

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Kelimeler ararsın ya bazen, tekabül edecek bazı anlara,
Eksik hep sanki lügatın, yüz dilde konuşsanda…
Savaş demek ne büyük bir aymazlık yaşanılanlara!
İnsan değil ölen ! İnsanlık anlasana!
Bakışlarından vuruyorlar çocukları!
Kan damlıyor gözlerinden yaş yerine…
Duymuyor kör kulaklar sanki yaşanılanları!
Amansız bir perde iniyor sanki gözlere…
Ne büyük bir zul, ne şerefli bir imtihan!
Sessizliğin çığlığı düşüyor kor gibi içime her an!
Kalbimde bir teselli, amansız bulur vuku o an,
Mazlumların ahı, çok yakındır Hakk’ın gazabı…
Acıyan yaralarından öpsem çocuk keşke!
Yüzünden dökülen hüznünü  kucaklayabilsem!
Bir sarılsam ah, kırılsa vicdanımın kemikleri…
Kucağıma alsam seni sarıp sarmalasam!
Öpsem mahcubiyetle kederli gözlerinden,
Seyrine daldığım hüzünlü çaresizlikten,
Bir inşirahla kurtulsan keşke çocuk…
Kalbindeki imandan selamlıyorum çocuk seni,
Dünyadaki hiç kimse olamadı senin kadar dirayetli!
Asıl ölen insanlık! Oysa sizler diri!
Şimdi cennette yerin şehitlik mertebesi…
Ölüm yeniden doğuş kurtuluşa erenlere…
Kötüler için elbet dönecek hayat cehenneme!
Dünya yaşanacak bir yer değil şimdilerde,
Diriler de hasret kaldı artık ölmeye!

                                               Feyza KALEM