Göğüsümdeki Pencere

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

​Penceremin önündeki saksıyı suladım bugün,

Toprağın kokusu, annemin elleri gibi tanıdık.

Artık kavga etmiyorum rüzgârla,

Eğiliyorum esince, dallar gibi bilgece…

Biliyorum ki; kırılmamak için bazen esnemek gerek.

​Sırtımdaki heybeden ağır taşları döktüm,

Yüküm artık sadece bir tutam kuşyemi,

Bir de cebimde sakladığım o eski neşe.

Yorulmuşum kendimi kanıtlamaktan dünyaya,

Şimdi sadece bir çay buğusunda kendimi bulma telaşındayım.

​Kapım herkese açık ama huzurum emanet değil,

Ekmek gibi bölüşüyorum artık gülümsememi.

Geçti o fırtına, dindi o gürültü…

Şimdi usulca, yormadan ve yorulmadan,

Kendi içimin güneşinde ısınıyorum.

Meltem Yalçın

#nostalji

#şiir

#hayat

#büyümek

#pencere

#rüzgar

#umut

#yeniyıl

#iyileşmek