SENDELEYEN KALP – Şehmus YARDIMCI
SENDELEYEN KALP – Şehmus YARDIMCI
Yanaklarımız, aşk dolu bir kadın dokunmadığı için mi böyle sert ve renksiz?
Yağmurda ıslanan saçlarından düşen damlaları mı tutmayı bilemedik?
Gözlerinin içi gülen bir kadınla karşılaşmadığımız için mi böyle soğuk ve hayatsısız?
Bakarken, kendilerine eşlik eden ısrarlı, inci taneli dişlerinin arasına mı sıkışmayı beceremedik?
Yumuşak bakışlı kadının aşkından mahrum kalmayı, kadere mi bağlayıp vazgeçtik?
Aşk sıcağından yanıp tutuşan, kül olmuş kalplerimizi teslim etmekten mi korktuk?
Saniyelik gülüşleri can veren kadınların, ellerimizi neden tutmadığına mı sitemimiz?
Kabahatlere yalnızca kendi penceremizden baktığımız için mi yok olmayı seçtik?
Başka bir dünyada bile karşılaşmamayı istemeyecek kadar ne ağır cümleler kurduk.
Yaşlandıran, nefes bitiren ölüme, ayrılığın daha zor olduğunu ikna edebildik mi?
Aklın kararını kabul etmeyen bir kalp taşıyorsak altında ezilmez mi bedenimiz?
Resim kaynak: FarjanaDrawingAcademy
RÜYAMDA SENİ GÖRDÜM-Şehmus YARDIMCI
RÜYAMDA SENİ GÖRDÜM-Şehmus YARDIMCI
Rüyamda seni gördüm
Ne kadar çok özlemişim seni
Bir baktım ki en sevdiğim kıyafetini giymiştin. Yağmurlu bir suya basar gibi saçlarım üzerinde yürümeye başladın. Ter damlalarımın içinden gözlerimin yuvasına yaklaştın. Uyanırım, inanırım diye rüyamdan çıkmak istemedin. Ruhum incinsin istemedin…
Almıştın eline yüzümü, sürme çekiyordun gözlerime. Ne çok özlemişim kirpiklerime dokunmanı. Sevinçten ağlamamı istemedin. O çok sevdiğin kırmızımsı dudaklarıma yolculuk ettin. Uyanırım, inanırım diye yanaklarını uzak tuttun. Kulaklarım sesine hassastı, kapımdaydın. İçeri girmeni bekledim. Uyanırım, inanırım diye gelmedin.
Yürüdün, o ömürlük sana hasret bedenim üzerinde yürüdün. Şifaydın, huzurdun, can veriyordun. Uyanırım, inanırım diye güneş doğmadan gittin.
Güle güle git sevgilim
Arada gel rüyalarıma, birbirimizin gerçeği olamasak da gel.
Ruhlarımızın buluştuğunu kimse duymadan gel.
Senin de kalbin hala sıcak, üşüyüp titremeden gel.
Beni al, sıkıldım, daraldım, mutsuzum buralarda, gel.
Marina ve Damien – Şehmus YARDIMCI
Marina ve Damien – Şehmus YARDIMCI
‘‘Fransa’da yaşanmış gerçek bir hayat hikâyesidir.’’
Başını hafif yana çevirerek Marina’ya bakan Damien, gözleri dolu bir şekilde şunları söyledi: ‘‘Karşımda görmek istemediğim yüz’’…
Dudak kıvrımlarından üzüntüyle karışık sessizce Marina’ya bakmaya devam etti.
Derin bir iç çekişten sonra;
-Nasılsın, dedi.
Marina sadece bakıyordu ve gözleri umutluydu. Damien’i görmenin sevinci ile dolup taşan bir duygu içerisindeydi.
Damien:
-‘‘Marina, seni incitmek istemiyorum’’.
Marina, Damien’in kalbine tekrardan dokunmak istiyordu.
Damien’in gözlerinin içine bakarak:
-Seni çok incittiğimi biliyorum, çok pişmanım. Daha fazlasını kaybedeceğimi düşünmemiştim. Seni kaybettim… Eğer bugün buradaysam affını istemek içindir. Seni sevdiğimi biliyorsun. Bundan şüphe edemezsin. Sen her zaman kalbimdeydin. Seni kaybetmek istemiyorum. Bana evlilik teklif ettin, iki kez reddettim. Bugün seninle evlenmeye hazır olduğumu söylemek için buradayım. İkimizin yaşayacağı bir ev arıyorum.
Marina bunları söylerken Damien’in gözleri kapalı ve acı dolu bir dinleme içerisindeydi. Gözünden yaşlarının düşmemesi için büyük bir çaba gösteriyordu.
Marina sözlerine devam etti:
-Çocuklarımızın olduğu bir ev… Seni seviyorum ve bunu bilmeni istiyorum.
Bir süre birbirlerine susarak baktılar…
Damien:
-Bütün bunları söylemek için buraya gelmene gerek yoktu, bunları bende biliyordum.
Marina:
-Ama senden af dilemek istedim. Herkesin önünde. Bu aşkımın kanıtı… Bu benim son çarem. Benimle konuşmak istemiyorsun. Seni aradığımda hayal kırıklığına uğradım. Beni görmek istemiyorsun. Ben sana yaklaştıkça sen geri çekiliyorsun.
Damien:
-Bunlar senden kalan birikimlerim… Bunun yapılması çok uzun zaman önce olmalıydı. Bir kişiye bir kez şan verebilirsiniz. İki, üç kez… Ama sahip olduğumuz şansı aşırı kullanırsak, bu iyi değil.
Marina:
-Evet seni kaybettiğimi biliyorum ve pişmanım. Değiştirmek istiyorum. Ve eğer burada isem sana değişebileceğimi kanıtlamak içindir. Sana söylediğim tüm yalanlar için özür dilerim.
Damien:
-Affetmek… Evet affettim diyorum seni. Ama daha önce sahip olduklarımla karşılaşmak istemiyorum. Bu çok zor olacak.
-Nedenini çok iyi biliyorsun. Bir yıl boyunca kendime sorular sordum.
Bize inanmak istedim. Fakat sen bir seçim yaptın ne yazık ki ve sebep sensin.
Marina:
-Şu an burada isem bana olan güvenini yeniden kazanmak istiyorum. Diğer adamla konuşmuyorum. Bitti. Ziyaret izinlerimi yırttım. O adamı bir daha görmeyeceğim. Kararımı verdim.
Damien:
-Sevdiğin adamı kaybettin. İnciniyorum.
Marina:
-Seni incittiğimi biliyorum ve pişmanım.
Damien:
-Ben bugün seni incitmek istemiyorum. Seni asla incitmedim. Hep seninle ilgilendim. Her zaman elimden gelenin en iyisini yapmaya çalıştım. Ben de mükemmel değilim ama insanın dur diyeceği zamanları olmalı.
Marina titrek ve kısık bir sesle:
-Birlikte bir ev bulalım. Birlikte yaşayalım. Seni seviyorum.
Damien:
-Kendimi acılardan korumak istiyorum. Daha önce bunu yaşadım. Beni kazanmak için çaba göstermedin. Geçen ay bile o diğer adamı görmeye gittin. Bu birikimdir, onu büyüten küçük şeylerdir. Sular damladıkça taşıyor. Kalbim, karar vermek için karşında. Bana kalsa senden çoktan gitmiştim ama bak karşındayım. Kalbim benden daha güçlü…
Aramızdaki perdelerin kalkması için içtenlik olması gerekiyor. Benden ayrılır ayrılmaz o adama gittin. Bu, bana asla sahip olamayacağının kanıtıdır. Onca zahmetten sonra bana kalan bol baş ağrısı… Yalan, bir sürü yalan. İşte en zoru budur. Güven bir kez kaybolduğunda geri yüklemesi çok zor oluyor. Bana gücenmeni istemem.
Marina:
-Sana tüm sevgimi göstermeye hazırım. Geri gelmek istiyorum.
Damien:
-Seni incitmek istemiyorum. Bu beni rahatsız eder. Seni çok seviyorum ve karşımdasın. Fakat aramızda perde kapalı kalmalı… Bir şeyleri hemen geri almak istemiyorum. Seni tutabilmek için çok çabaladım ama başaramadım. Hazır değilim ve yeniden başlamak istemiyorum. Beni çok incittin. Bana zarar vereceksin. Ama şimdi izin vermeyeceğim…
Tüm bu konuşmalardan sonra Damien, Marina’nın yüzünde acıyı ve ihaneti hissediyordu. Sonsuza kadar ondan uzak durmayı tercih etti. İnsan bir şeyi kaybetmeden kıymetini bilemez. Yanında olduğu sürece buna alışır. Kendi içindeki bir duvarın yıkıldığını hissetmeden kaybolur. Gözleri, yeteri kadar duygulu değil…
Kaynak: Y a que la verite quı compte.
06:32
News
