DOLAR

34,4694$% 0.02

EURO

36,3825% 0.05

GRAM ALTIN

2.962,76%0,95

ÇEYREK ALTIN

5.045,00%0,10

TAM ALTIN

20.119,00%-0,20

İkindi Vakti a 15:26
Şanlıurfa HAFİF YAĞMUR 16°
  • Adana
  • Adıyaman
  • Afyonkarahisar
  • Ağrı
  • Amasya
  • Ankara
  • Antalya
  • Artvin
  • Aydın
  • Balıkesir
  • Bilecik
  • Bingöl
  • Bitlis
  • Bolu
  • Burdur
  • Bursa
  • Çanakkale
  • Çankırı
  • Çorum
  • Denizli
  • Diyarbakır
  • Edirne
  • Elazığ
  • Erzincan
  • Erzurum
  • Eskişehir
  • Gaziantep
  • Giresun
  • Gümüşhane
  • Hakkâri
  • Hatay
  • Isparta
  • Mersin
  • istanbul
  • izmir
  • Kars
  • Kastamonu
  • Kayseri
  • Kırklareli
  • Kırşehir
  • Kocaeli
  • Konya
  • Kütahya
  • Malatya
  • Manisa
  • Kahramanmaraş
  • Mardin
  • Muğla
  • Muş
  • Nevşehir
  • Niğde
  • Ordu
  • Rize
  • Sakarya
  • Samsun
  • Siirt
  • Sinop
  • Sivas
  • Tekirdağ
  • Tokat
  • Trabzon
  • Tunceli
  • Şanlıurfa
  • Uşak
  • Van
  • Yozgat
  • Zonguldak
  • Aksaray
  • Bayburt
  • Karaman
  • Kırıkkale
  • Batman
  • Şırnak
  • Bartın
  • Ardahan
  • Iğdır
  • Yalova
  • Karabük
  • Kilis
  • Osmaniye
  • Düzce
a
FADİME KİREMİT

FADİME KİREMİT

24 Nisan 2024 Çarşamba

KENDİ KENDİNE SERZENİŞ

KENDİ KENDİNE SERZENİŞ
2

BEĞENDİM

ABONE OL

KENDİ KENDİNE SERZENİŞ

Uzun bir yol var önümde yürüyerek bitiremediğim

Tıpkı takvim yapraklarının tüm hızıyla bitişi gibi

Ömür dediğimiz şey ise hiç duraksamadan gidiyor.

 

Her geçen günle yaşlandığımı da hissedebiliyorum

Saçlarıma düşen aklar gösteriyor her şeyi

Bedenimde ağrılarımın artması bir tarafta dururken

Unutmam dediklerimi unutmaya başladığımı da fark ediyorum

Görünmeyen kısımda ise ruhumdaki yorgunluklar otağ kurmuş

Sona doğru gidişimizin en net simgesi sanırım bu haller de.

 

Hem bedenimde hem de ruhumda hatırladıklarımın acısını görebiliyorum

Keşke yapmasaydımlarla keşke söyleseydimlerle geçen bir hayat

Alışmanın getirdiği yorgunluk bir tarafta bekliyor

Her şeye alışır diyorlar insanlar için ama öyle değil

Alışmıyorum, alışamıyorum ve ne yapacağımı da bilemiyorum.

 

Çevremde gördüğüm insanlara tekrar tekrar bakıyorum

Sanki aradıklarım onlardaymış gibi ama değil

Bu gerçekle yüz yüze geliyorum her defasında

Çünkü öyle olduğuna inanmak istiyorum

Öyle bir inanış ki her şeye iyi gelecek, sanki.

 

En çok yoran ve üzen şey ise aitlik hissinin ruhumda peyda olamayışı

Bu insanlara bu eve ve belki de bu dünyaya?

Nasıl ait hissedebilirim kendimi buralara peki?

Hissetmeden yaşanılır mı ya da yaşanılsa buna yaşam denilir mi?

Ama insanların kalmadığı gittiği bu diyarda aitlik hissi aranır mı ki?

Cevap hayır ise neden aranmamalı ve ne yapılmalı o zaman?

Evet ise bu sorunun cevabı; nereye, kime, ne şekilde olabilir?

 

Zamanın içerisindeki dakikalarda bile aynı kalamıyorum

Sürekli değişim içerisindeyim gibi hissediyorum

Sahi, böyle hissetmemde benim de payım olabilir mi?

 

Gün sonunda kendimle kalıyorum insanlardan uzak bir şekilde

Kendi yalnızlığıma çekiliyorum her şeyden iltica ederek

Tenhada ve kuytuda oluyor zaten ne oluyorsa

Geçmiş ve gelecekle bir savaş hali içerisindeyim bu anlarda

Girdiğim bu savaşsa benden bir şeyleri götürüyor bırakmadan

Aldıklarımı ve verdiklerimi bir terazi kefesinde tartıyorum

Ben ise ortada bir yerde bekliyorum sonucu, son kalan ümidim ile.

 

Beklemenin getirdiği o sorumluluk hissini yaşıyorum o anda

Bundan sonra ne olacaklarla ilgili düşünceler durmadan akın ediyor aklıma;

Bütün bunların hepsi bir anda ve bir kişide oluyor;

Yani bende, ben ve içimde kalan diğer şeyler de.

KENDİ KENDİNE SERZENİŞ

0

BEĞENDİM

ABONE OL