YALNIZ BİR BAHAR SENFONİSİ

3

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

YALNIZ BİR BAHAR SENFONİSİ

Hüzünlü bir yarısında akşamın

Uyur uyanık

Ve şarkılardan uzak

Bir yaftadır

Devingen yalnızlığım.

Ve hasılı

Kaç zamandır

Böyle boynumda asılı.

Kuş konmaz öksüz penceremde

Esrik yağmurlarla yunmuş

Bungun bir bahar yansısı.

Buğulu camlardan süzülür gözlerim;

              diriler alemine

Ve eriminde rüzgarlı gözlerimin

Soluk benizli yapraklar

               titrek dallarda

                            canhıraş

                                bir telaş

                                       içinde. 

Boşuna değildir

Bu,

evrilen tabiatının son demidir.

Ve usulca devrilirken kentin üstüne gece

Gözlerimin kıyısından demir alan akşam

Sefere çıkan yolcusuz bir gemidir.

                                        HAKAN MERİÇ

EYLÜL 2019 – EDİRNE