SOKAĞIN TAVANI KADAR

1

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Bir sokaktayım, dar, taşları suskun,

Göğe dönsem yüzüm, umutlar yorgun

Tavanı var sokağın, yıldızsız gece

Başımı kaldırsam, çarpar her hece.

Gökyüzü yok burada, hayal eksilir,

Ne bir kuş uçar, ne düş yeşerir

Işık bile süzülmez gönlümden içeri,

Sokağın tavanı, örter kaderi.

Kaldırım taşında geçmişin iz kalır,

Her adım bir hüzün, her ses daralır

Duvarlar yakın, nefesim kısa,

Hayat, bir sokakta çizilmiş yasa.

Açsam kanatlarımı, uçamam geri,

Çünkü başımda beton – kapanmış yeri

Kimse görmez içimdeki göğü,

Tavan kadar geniş, acı kadar büyü.

Aşkı anlatsam, yankı duymaz,

Güven desem, cevap bulmaz

Bir sokakta, dar bir gecede sıkıştım,

Tavanı delmek için sabra alıştım.

Dualar döner, çatlak arar,

Gözyaşı toprağa sessiz akar

Ama bir gün, bir ışık sızarsa içeri,

Tavan göğe döner, açılır yeri.

Bir çocuk gülümser, umut gibi saf,

Bir çiçek büyür, betona inat

Belki de tavan sanılan o yük,

İçimizde büyüttüğümüz bir korku.

Güven kırılırsa, yankı yapar,

Aşk çekilirse, kalp ıssız kalır.

Kalbim bir kandil, içimde yanar,

Her dua bir melek, yoluma konar

Tavanlar kalkar, yollar genişler,

Sabreden kalpler bir gün güneşler.

Ben o sokaktayım hâlâ, dar belki,

Ama içimde gökyüzü, serin bir belki

Sokağın tavanı vardı bir zaman,

Şimdi başımda dua, içimde her an.