Yaşamın İş Birliği- Fadime Kiremit
YAŞAMIN İŞ BİRLİĞİ
Hayatta bazı gerçekler var, bu gerçekleri ister kabul edelim istersek etmeyelim ama bunların var olduğu anlamını değiştiremeyiz. Bu hayat akışında çoğu şeyle karşı karşıya kalırız bazen de bu karşılaşmalardan zorlanır ve bu zorluklarla beraber de yorulur ve kaçış yerleri ararız.
Yaşamanın getirdiği sorumluluklar da vardır, bu sorumlulukların içerisinde aldıklarımız olduğu gibi bırakmamız gerekenle de olacaktır. Bu sorumluluklarımızı bazen biz seçeriz bazen de hiçbir şey yapmadan gelir bulur bizi.
Bir yerde var olmayı seçiyorsak diğer taraftan da seçmediğimiz seçenekler arasında olmamayı seçeriz. Bu seçimlerimizde de zorluklar yaşarız, diğerini düşünür ve gönlümüz orada o anda kalır. Bu durumun çok farklı alanlarda yansımasını da görebiliriz; mağazadan bir kıyafet aldığımızı ve evde kullandığımızı varsayalım. Bu kıyafeti giyerken bile aklımıza “diğeri nasıldı, acaba o daha mı güzel olacaktı” tarzı düşünceler gelir. Burada da bunlara “dur” diyerek seçimimizin sebeplerini kendimize açıklarız. İsteklerimizi ve seçimlerimizi makul bir zemine oturtmak isteriz, oturturuz ki kendi içimiz rahat etsin, kararlarımızdan mutlu olalım. Ama her zaman bu durum devam etmez, bazen de içerden gelen o sesi susturamayız ve bize yanlış karar verdiğimizi söyler. Ne kadar bununla o an çok ilgilenmesekte düşünceler gelmiştir bir kere ve öyle kolay gitmeyecektir.
Hayata karşı yaptığımız seçimlerden ve seçemediklerimizden de bir o kadar sorumlu olduğumuzu görebiliriz. Karar veremeyenlerden olmaktansa belki de kararın kötü olması bile karar anı oluşturmak için daha iyi olabilir ve bize hayatta bir etkimiz olduğunu da gösterebilir.
“Ölmemiştim ama yaşamamıştım da” dememek için belki de bir şeyler yapmalıyız. Bazı şeylerin kararını verip ve sadece kararlarımızla kalmayarak harekete geçmemiz gerekir. Elimizde ne varsa onu kullanabilmeliyiz ve ne kadar kullanabileceğimiz de bizlere bağlıdır. Belki de bu yaşadığımız yerden gittiğimizde cebimizde “iyi ki”lerin olması “keşke”lerin olmasından daha iyi olacaktır.
Yaptıklarımızla ve yapamayacaklarımızla bir bütünüz ve bu insanlığın bir üyesi olarak da bu bütünlüğü korumak ve aynı zamanda bizden sonrakiler için bir şeyler yapıyor olmamız da gerekmektedir. Kendi versiyonumuzdan yola çıkarak bu durumu en iyi ve en mutlu duruma getirebilmek bizlerin elinde olmalı. Hayata karşı iş birliğinde bulunamazsak çok şeyler kaybedebiliriz. İnsanlarla iş birliği yapmadan nereye kadar nasıl gidebiliriz? Yaşadığımız bu gezegende her şey insanlığa hizmet ederken biz kendi türümüze nasıl hizmet ediyoruz? Ya da edebiliyor muyuz?
Verdiğimiz nefesi bile alırken çoğu şeyin aynı anda gerçekleşmesi gerekiyor, biri eksik kalsa belki de sonumuz gelecek. Bu düzenin içerisinde düzensizliği göremediğimiz gibi bazen de kendi çabalarımızla bazı şeylerin dengesini bozabiliyoruz. Yaptıklarımızla, seçimlerimizle ve belki de en önemlisi söyleyemediklerimizle bu durumun oluşmasını sağlıyoruz. Bu düzenin farkında olan kendindeki düzensizliklerden de kurtulur, değişmesi ve değiştirilmesi için adım atar. Atmalı da.
Bu gezegende tek biz yaşamıyoruz, “bunlardan banane, benim ne katkım olabilir” diye düşünemeyiz. Her birimiz birbirimizle ilişkiliyiz, bir bedenin uzuvları gibi insanlar da bu değişimlerden etkilenir. İnsan bedeninde oluşan ağrılarda diğer uzuvlar “bundan banane, kendi işini kendin hallet bana bulaşma” diyemez, o acının geçmesi için işlevi neyse onu yaparak oraya destek verir ve aynı şekilde ruhumuza iyi gelen bir şeyde de bedenimiz tepkisiz kalamaz. Ruhtaki bu değişime bedende kayıtsız kalmaz ve ne oluyorsa onun olmasını devam ettirir.
Belki de biraz daha bu durumları düşünerek geniş perspektiften bakabilmemiz gerekir. Bulunduğumuz durumların içerisinde var olan şeylerin gerçekliğini göremeyebiliriz ancak oradan biraz uzaklaşınca belirsizliği daha da netleştirebiliriz.
12:58
News