34,5467$% 0.18
36,0147€% -0.62
3.005,41%1,48
5.110,00%0,95
20.381,00%1,12
24 Nisan 2024 Çarşamba
KENDİ KENDİNE SERZENİŞ
Uzun bir yol var önümde yürüyerek bitiremediğim
Tıpkı takvim yapraklarının tüm hızıyla bitişi gibi
Ömür dediğimiz şey ise hiç duraksamadan gidiyor.
Her geçen günle yaşlandığımı da hissedebiliyorum
Saçlarıma düşen aklar gösteriyor her şeyi
Bedenimde ağrılarımın artması bir tarafta dururken
Unutmam dediklerimi unutmaya başladığımı da fark ediyorum
Görünmeyen kısımda ise ruhumdaki yorgunluklar otağ kurmuş
Sona doğru gidişimizin en net simgesi sanırım bu haller de.
Hem bedenimde hem de ruhumda hatırladıklarımın acısını görebiliyorum
Keşke yapmasaydımlarla keşke söyleseydimlerle geçen bir hayat
Alışmanın getirdiği yorgunluk bir tarafta bekliyor
Her şeye alışır diyorlar insanlar için ama öyle değil
Alışmıyorum, alışamıyorum ve ne yapacağımı da bilemiyorum.
Çevremde gördüğüm insanlara tekrar tekrar bakıyorum
Sanki aradıklarım onlardaymış gibi ama değil
Bu gerçekle yüz yüze geliyorum her defasında
Çünkü öyle olduğuna inanmak istiyorum
Öyle bir inanış ki her şeye iyi gelecek, sanki.
En çok yoran ve üzen şey ise aitlik hissinin ruhumda peyda olamayışı
Bu insanlara bu eve ve belki de bu dünyaya?
Nasıl ait hissedebilirim kendimi buralara peki?
Hissetmeden yaşanılır mı ya da yaşanılsa buna yaşam denilir mi?
Ama insanların kalmadığı gittiği bu diyarda aitlik hissi aranır mı ki?
Cevap hayır ise neden aranmamalı ve ne yapılmalı o zaman?
Evet ise bu sorunun cevabı; nereye, kime, ne şekilde olabilir?
Zamanın içerisindeki dakikalarda bile aynı kalamıyorum
Sürekli değişim içerisindeyim gibi hissediyorum
Sahi, böyle hissetmemde benim de payım olabilir mi?
Gün sonunda kendimle kalıyorum insanlardan uzak bir şekilde
Kendi yalnızlığıma çekiliyorum her şeyden iltica ederek
Tenhada ve kuytuda oluyor zaten ne oluyorsa
Geçmiş ve gelecekle bir savaş hali içerisindeyim bu anlarda
Girdiğim bu savaşsa benden bir şeyleri götürüyor bırakmadan
Aldıklarımı ve verdiklerimi bir terazi kefesinde tartıyorum
Ben ise ortada bir yerde bekliyorum sonucu, son kalan ümidim ile.
Beklemenin getirdiği o sorumluluk hissini yaşıyorum o anda
Bundan sonra ne olacaklarla ilgili düşünceler durmadan akın ediyor aklıma;
Bütün bunların hepsi bir anda ve bir kişide oluyor;
Yani bende, ben ve içimde kalan diğer şeyler de.