Bazen hayattan istediklerimizin karşısında çaresiz kalarak hep üzülen taraf olmuşsuzdur. Ne zaman mutlu olmaya kalksak nazar değecek korkusuyla hep bir yanımız yarım kalmıştır. Yaşadığımız mutluluğu bile çok görürler diye ister istemez tedbirlerle yaşamak zorunda kalıyor insan.
Gerçi üzüntümüzü paylaşmak istesek bile duygularımızı orkestraya çevirecek bir çok insan var.
Hatta Charlie Chaplin’in hayata ve insana dair sahne parformansında şöyle bir konu geçmektedir.
Charlie chaplin bir gün sahneye çıkarak konuklarına espri yaparak herkes aniden gülmeye başlamış.
Aynı espriyi tekrar yapmış hemen ardından.
Şaşkınlık içerisinde birkaç kişi gülmüş.
Aynı espriyi üçüncü kere yapınca kimse gülmemiş.
Charlie chaplin demiş ki;
Aynı espriye tekrar gülmüyorsunuz da aynı acılara tekrar neden ağlıyorsunuz?
Hiç mi akıllanmazsınız insanoğlu aynı tiyatro, aynı dert ve aynı acılar.
Yüzyıllar boyunca aynı şeyin tekrarından hiç mi ders çıkaramadık? Der.
UNUTMADAN !
Charlie Chaplin’in kalbe dokunan en önemli üç sözü
1- Bu dünyada hiçbir şey kalıcı değildir, endişelendiğimiz şeyler bile
2-Yağmurda yürümeyi severim çünkü gözyaşlarımı kimse göremez
3-Hayatta en boş geçirdiğimiz günümüz gülmediğimiz gündür.
karşı tarafın yaşattığı gayretin hayal kırıklığını yaşamakla geçti koca ömrümüz.
Özlem duyduğumuz ve içimize sığmayan duygularımız varya
hak ettiğini düşündüğümüz ve değer verdiklerimizin sayesinde hepsi birer birer hiç oldu.
Yaşadığımız onca olumsuz hadiselerden sonra,
tekrar birine eskisi gibi güvenebilir miyiz diye düşünmeden edemiyor bazen insan.
Yüreğimizde hapis hayatı yaşattığımız duygularımıza tercüman olacak birini severken,
Karamsarlık batağında hayata bir sıfır yenik başlamanın tarifi anlatılamaz sanırım.
Doğru zaman diyerek yaşadığımız yanlış insanların bize yaptıklarından bile ders çıkarmıyoruz.
Çünkü, hata yapmıştık. Gereğinden fazla samimiyet kurarak bozuk para gibi harcadılar diyemiyoruz.
Herkesi kendimiz gibi gördüğümüz için duygularımıza engel olamıyorduk.
Halbu ki az biraz dişimizi sıkıp ‘ Seni seviyorum ‘ demek yerine herşeyi zaman bırakıp,
karşı tarafın ne yapacağını bekleseydik. Gelde şimdi bunu kendine anlat dur bakalım.
Mutluluğuna gölge düşüren değer verdiklerin bir gün sana yaşattığı mutsuzluğun dibini yaşayacaktır.
Sen sen ol fazla samimiyetin pişmanlık getirdiğini sakın unutma yeter.
Mevlana der ki,
Ve mevsim geçer, gölge veren ağaçların dalları kurur, Sabır taşar, canından saydığın yar bile bir gün el olur, aklın şaşar. Dostun düşmana dönüşür, düşman kalkar dost olur, Öyle bir garip bir dünya. Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur… ‘Düşmem’ dersin düşersin, ‘Şaşmam’ dersin şaşarsın. En garibi budur ya, ‘öldüm’ der durur, yine de yaşarsın…
Web sitemizde size en iyi deneyimi sunabilmemiz için çerezleri kullanıyoruz. Bu siteyi kullanmaya devam ederseniz, bunu kabul ettiğinizi varsayarız.Tamam
12:58
News
