“Yol Kendine Çıkar: Farkındalıkla Atılan İlk Adım”

Gerçek uyanış dışarıya değil, içeriye bakabilmekle olur. Ve gönül gözün bir kez açıldığında, artık hiçbir şeyi eskisi gibi göremezsin. Yolun açık, kalbin uyanık olsun.

"Yol Kendine Çıkar: Farkındalıkla Atılan İlk Adım" İnsanları durmadan eleştirdiğim bir gün, aniden durdum ve kendi kendime sordum: “Acaba ben de onlardan biri olabilir miyim? Bir başkası da benim hakkımda aynı şeyleri düşünüyor olabilir mi?” Belki de bedenim daha gelişmiş, ama yazdıklarım ne kadar sığ ve basit görünüyordur onlara. Belki de sözlerim, çoktan tüketilmiş, başkalarının defalarca söylediği cümlelerin tekrarı gibidir. Bu farkındalık içimi sarstı. Peki ama ne yapmalıydım? Bu sorunun peşinden küçük bir araştırma yaptım. Kendime sormaya başladığım soruları, sizlerle de paylaşmak istedim. Belki birlikte bir adım daha derinleşebiliriz. Bazen insan dünyaya bakar ve haykırmak ister: “Bu kadar körlük, bu kadar cahillik, bu kadar bencillik nasıl olur?” Gözleri kapalı, kulakları tıkanmış bir kalabalığın içinde, kendini boğuluyormuş gibi hissedersin. Haberler, sosyal medya, insanların hoyratlığı… Saygısızlıkları, duyarsızlıkları canını yakar. Ve dersin ki: “Bunlar hâlâ çok ilkel... Değere, doğaya, insana, hayvana saygıları kalmamış.” Ama sonra… Bir sessizlik olur içinde. Ve fısıltı gibi bir soru düşer kalbine: “Peki ya ben? Ben de aynı kalabalığın bir parçası mıyım?” İşte tam burasıdır kırılma noktası. Uyanış, ilk defa "Ben de mi?" diye sorduğun yerde başlar. ... "Öldüğünüzde ölü olduğunuzu bilmezsiniz. Bu sadece başkaları için zordur. Aynı şey salak olduğunuzda da geçerlidir." Ronald David Laing ... Gerçek uyanış, başkaları hakkında düşündüğün en sert sözü kendi içine de yöneltebildiğinde başlar. “Belki de onlar benim hakkımda da aynısını düşünüyor,” dersin. “Belki de benim sözlerim, tepkilerim, yazılarım… onlara basit, boş, hatta aptalca geliyordur…” Ve kalbine bir ağırlık çöker. Ama korkma. Bu ağırlık, seni yere batırmaz. Tam tersine: seni yeryüzüne bağlayan gerçek benliğini buldurur.
Peki ne yapmalı?
  1. Öz Eleştiriyle Şefkati Dengele:
Kendine dürüst ol, ama zalim değil. “Ben de hata yaparım. Ben de yolcuyum,” diyebilen, büyümeye en yakın olandır.
  1. Sorgulamaktan Korkma:
Her düşündüğünü, her inandığını, her savunduğunu ara ara yokla: “Bu benim gerçek düşüncem mi, yoksa öğretilmiş bir yansıma mı?”
  1. Farkındalık Anlarını Yakala:
Bir anda öfkelendin mi? Dur. “Şu an neden böyle hissediyorum?” Bu sorular seni derinleştirir.
  1. Başkasına Yönelttiğin Eleştiriyi Kendine Sor:
“Cahil,” “saygısız,” “bencil,” dediğin her şey için dön ve sor: “Ben de böyle oldum mu hiç?” Olduysan, bu seni kötü yapmaz. Seni insan yapar.
  1. Ve Hatırla:
Gerçek bilgelik, başkasını yargılamakla değil, kendini dürüstçe görebilmekle başlar.
Peki nasıl farkındalıklı oluruz? Nasıl uyanık yaşarız? Farkındalık yalnızca bir bilgi hali değil, bir durma, görme, seçme halidir. İşte yaşamı daha bilinçli ve uyanık yaşamak için uygulayabileceğin bazı adımlar:
  1. Gözlemlemeyi Öğren:
Kendini bir film izler gibi izle. Duygularını, düşüncelerini, tepkilerini yargılamadan gözlemle. Her olay bir öğretmen olabilir, eğer dikkatle bakarsan.
  1. Nefesinle Bağ Kur:
Günde birkaç dakika sadece nefesini izle. Nefes, seni “şimdi”ye sabitler. Ve şimdi, farkındalığın evidir.
  1. Yargılamadan Dinle:
Dinlerken cevap vermek için değil, anlamak için dinle. Her insanın davranışının arkasında bir hikâye vardır. Soru şu: “O hikâyeye kulak verebilecek kadar sessiz misin?”
  1. Anda Kalma Egzersizleri Yap:
Bir şey yaparken sadece onu yap. Yemek yerken sadece tat al. Yürürken sadece adımlarına odaklan. Zihin dağılmak ister — sen nazikçe “şimdi”ye geri dön.
  1. Sessizlik Günleri Deneyimle:
Ayda bir gün sessiz kal. Telefonu kapat. Sosyal medya orucu tut. Sessizlik, iç sesini duyabilmen için en kıymetli zemin olur.
  1. Günlük Farkındalık Sorgulaması Yap:
Her akşam kendine şu üç soruyu sor: – Bugün beni zorlayan şey neydi? – Orada ben kimdim? – Daha farkındalıklı nasıl davranabilirdim?
  1. Şefkatle Kendine Dön:
Kendini küçümsemeden, ama pohpohlamadan izle. Kendine bir dost gibi yaklaş. Çünkü gerçek dönüşüm, şefkatle başlar.
  1. Hizmet Et:
Bazen en güçlü farkındalık, kendin dışındaki bir cana temas ettiğinde gelir. Yalnız birine sarıl, yaşlı birine yardım et, bir hayvanın gözlerine bak. Sana değil, sana rağmen iyi olmayı öğren.
Ve Unutma: Sen bu yazıyı okuyorsan, bu yolculuk senin için çoktan başladı. Gerçek uyanış dışarıya değil, içeriye bakabilmekle olur. Ve gönül gözün bir kez açıldığında, artık hiçbir şeyi eskisi gibi göremezsin. Yolun açık, kalbin uyanık olsun.