YAŞAMAK VAZİFESİ MERVE AĞIR

Saatler medeniyeti kovalarken, ben hayatın kırılma noktalarını fark ediyorum.  Her farkındalık beni başka bir yola çıkarıyor bana gösterilen hayallerin peşinden gidiyorum cam fanusun içinde görmeye çalıştığım ne varsa, yaşamak vazifesini insanlığımın üstüne telaşla örtüyorum. ‘İnsan ilk önce kendini inşa etmeli sonra Allah’ın onu inşa edişini seyretmeli ki hayatın dönüm noktalarını ilahi bir güçle sarıp sarmalasın’ diyorum.  Çünkü hayata geliş gayemizin ne olduğunu anlayabilirsek işte o zaman bizler için aydınlık bir geleceğin söz konusu olduğunu umut ediyorum. Neye inanırsak inanalım vicdanımıza insanlığımızın koruması altında olduğunu merhametimizle gösterebildiğimiz sürece var olacağını düşünüyor, yerle bir olan hayatların gönül mahkemesinden kendi yüreğime umut dolu ışıklar yakabilmenin mahzun duruşunu sergiliyorum. Ömür dediğim sayfaları güzel bir gaye ile var edeyim derdiyle dertleniyor, kendi hayatımın parçalarını ‘etrafı acılarla çevrilmiş et parçası’ olmaktan kurtarmayı hedefliyorum. Eski bir sandığın içinde tozlanmış ferasetimi ince bir sızıyla havalandırıyorum.

İnsanın yüzleştiği tek şey içindeki benlik duygusunu,bir umudun gölgesine düşürdüğü zaman hayatın aynasında ayan olandır.

Merve Ağır