Tesadüfler güzel gelir ya insana – Senem Aydın

Hatta bazen tesadüff olmaktan çıkar. Beklediğimiz her ne ise gerçekmiş gibi gelir. Gece uyutmayacak kadar şiddetli heyecanlar, en yakın arkadaşa usanmadan, yüzlerce kez anlatılan yaşanmışlıklar... Bunların hepsini beraberinde getirir tesadüfler. Sonunda deriz... Sonunda, şükürler olsun ki gerçekleşti. İstediklerimiz sonunda gerçekleşse de sonumuz hep yalandır. O iki yüzlü tesadüflerden geriye buruk bir gülümseme, yarım ağızla söylenen ''Hayırlısı olsun''lar ve kafada kurulan sayısız senaryo kalır. Oysa ne acı...                                               

Nereden bilebilirdik ki güneşin doğuşuyla batışının bir olduğunu, tabiple celladın aynı kişi olacağını tahmin eder miydik? Rastgele yolda yürürken aklımıza düşen fikrin bu kadar tesirli olabileceğini düşünür müydük? Tabi ki de hayır. Sevdayı sevda yapan şeyin ayrılıklar olduğu gibi tesadüfleri de tesadüf kılan elde kalan bir avuç hayal kırıklığıdır.  Varlığı yokluğundan daha acıdır tesadüflerin. Tıpkı yokluğu varlığından daha dikkat çeken şeyler gibi. Geceler boyu ihitmalleri düşlediğin yatağında, olasılıkların en kötüsünü hatırlatır tesadüfler.