Sunuldu sana beyzat-ül hıdr.

Değerini bilmedin sürgün ettin

Sensizlik diyarının adıydı  bozkır

Zikrine karıştın oldun itiyat

Oyle ki sandı seni mübrem

Bilmiyordu senden olmaz hayat

Tenha yollarda ruh-u revan

Ne zaman duracak mina giyan

Son ver buna artık deli oğlan

Varlığında yokluğunda muzdarip

Her kelamından akan ilettli zehir                                                                            Yâre-i dilde  açıp durdu tahrip

Avrel, sendin ilkbaharın habercisi

Bilmelisin ki aslında muhayyelsin

Rezber,öyle istedi ve büyüttü sevgisini

İyileşti, yeisten etti feragat

Kulun aşkından geçip

İlahi aşkı seçme gereğiydi hilkat

Ebru Beyiş