SEN BİLME

Onu kaybetme, kalk! Gözlerine sürme çek, kirpiklerine onu Sen söyletirsin, o yazar Seni içinden uğurlamamış yazar Mevlam kavuşmayı nasip etmezse seni beklediğini bilme Bir divandır sana kurulan Öteki tarafında ağırlığınca sana nurlanan… Çok mu özledin onu Ruhunun en ince yerinde söyleniyor musun Daha çok mu özlüyorsun Uzaklaştığını düşününce daha çok mu yakınlaşıyorsun. Korkma sadakati sonsuzdur. Sana tomurcuklar büyütmüş Sen gidinceye dek kocaman güller olacak Hepsini başından dökecek Ayrılık yazılmışsa sende günleri sayma Başkasını sevmeye meyletme Nerde olduğunu da bilme Kaynar su gibi hasret kaldığını bilme Cennet koy adını sinene közler düşmesin Yüreğin umut beslesin Hicran dergahında garipçe beklemesin Ahlar vahlar haldan düşürmesin Gül bülbülün acısını çekedurmasın Anlatılıyor mu sözlerle bilmem ama o bilmesin İsyan etsin seninle kalbin, yensin aklını Sadece ona yazan parmaklarının olduğunu bilsin Belki o, ya o ise… Gece yarılarını bekletme, çık ve git ona Aşkının gücü var ise seni ona götürecek biliyorum Her şey bahane biliyorsun, sende özlemişsin Beraatını istiyorsun, o da senin onu almanı… Çiğneme figanlarını yanmasın daha Bırak gitsin, sen ondan gitme Korkma! Aslında o da seni ölesiye seviyor Olmadı deyip arkasını sana dönmedi O sana ihanet etmedi Göçebe hayat yaşıyor sen de onu misafir et Kurtarmak istersen kalbini saklı tut Kaçtığın yerlerde yine ona dön Pamuk kokan şehrine dön   Şehmus Yardımcı