Ölüm sana yakışmadı oğul

Ölüm sana yakışmadı oğul I Düşlerimdeki ateşler tutuşurken Yüreğimde acılar isyana dönüşür Ateş yalnız düştüğü  yeri yakmaz oğul Yürekleri yakar, umutları yakar Şehirleri yakar, insanlığı yakar Yüreğimin yangını Vururken ayaklarıma Bir kaldırım taşı öksüzlüğünde Alevlenir kirpik uçlarım Yokluğun bir çığlık olur Çatlayan dudaklarımda Buza çalar yüreğim Kan kokarken gecenin nefesi İklimlerimin soğuk yediği zamanlarda Senin ince gülüşlerindi benim baharım Ölüm sana yakışmadı oğul   II Yüreğimde deli bir kasırga esiyor Uçurumlara yürüyorum Tutan yok ellerimden Hasretini  ekerken düşlerime Dudaklarımda yetim kaldı gülüşlerim Her nefeste büyüyen acılarım Kapanmaz yaralar açıyor tutsak bedenimde Gün kayboluyor bulutların ardından Karanlığa sığmıyor geceler oğul Biliyorum şimdi çok uzaklardasın Kim bilir hangi baharda Bir gök kuşağına sarılıp yatmışsın Ve ben vurgunlar yiyorum yokluğunda Ellerim kan çiçekleri topluyor Ölüm sana yakışmadı oğul III Çığlıklarım ortak oluyor Sensiz geçen gecelere Yapraklarımda süzülüyor gözyaşım Poyrazlar esiyor yüreğimde Kaybettim ince gülüşlerimi İçime sığmayan acılardan Gözlerim karanlıkta bir zindan Dört yanım alevlere teslim Avuçlarımdan nefes alıyorum Umudu buz tutmuş gölgelerde Kaynarken  içimde özlemin Mevsimlerim yasa boğuluyor Ve ben seninle yaşamayı sevmiştim Mavi göğün sonsuz boşluğunda Ölüm sana yakışmadı oğul 30.05.2014