Naim Tirali (1925 – 2009) – İskele (Park, 1948)

Naim Tirali, öykülerinde toplumumuzun 1940’lardan 21. yüzyıla uzanan gelişim sürecindeki kentli orta sınıftan insanlarının sıradan yaşamlarını anlattı. Genellikle gözlemlerini aktardığı öykülerinde insan ilişkilerini ve davranışlarını çok farklı yönleriyle ve özgün biçimde işledi. Bu yalın, küçük yaşamlardan sağlam kurgulu kalıcı öyküler yarattı. İskele adlı hikayede doğduğu kent olan Giresun iskelesine gelen çeşitli tipteki insanların vapurun gelmesini beklemeleri, vapurun gelişiyle yakınlarını karşılamaları anlatır. “Saatlerce önce yüzdürülmüş olan kayıklar, deniz üstünde hafiften sallanarak beklemekteydi. İskele, kentin bütün semtlerinden bambaşka sebeplerle gelen, çeşitli yaş ve görünümde insanla hıncahınç dolmuştu. Yeniyolu tırmanmaya başladı. Sürüp giden dünya savaşı yoklukları yüzünden, sokak lâmbaları da yanmadığı için cadde karanlıktı. Yalnız bazı evlerin pencerelerinden taşan ışıklar, çerçeveleri büyülterek caddeye seriyor; fareler kedi örneği alına salına mekik dokuyorlardı.”

Stuart Franklin, Ordu, 2010