Mutluluğuna gölge düşüren değer verdiklerin – Aziz Bozkurt

Sevgi için gösterdiğimiz çabanın,

karşı tarafın yaşattığı gayretin hayal kırıklığını yaşamakla geçti koca ömrümüz.

Özlem duyduğumuz ve içimize sığmayan duygularımız varya

hak ettiğini düşündüğümüz ve değer verdiklerimizin sayesinde hepsi birer birer hiç oldu.

Yaşadığımız onca olumsuz hadiselerden sonra,

tekrar birine eskisi gibi güvenebilir miyiz diye düşünmeden edemiyor bazen insan.

Yüreğimizde hapis hayatı yaşattığımız duygularımıza tercüman olacak birini severken,

Karamsarlık batağında hayata bir sıfır yenik başlamanın tarifi anlatılamaz sanırım.

Doğru zaman diyerek yaşadığımız yanlış insanların bize yaptıklarından bile ders çıkarmıyoruz.

Çünkü, hata yapmıştık. Gereğinden fazla samimiyet kurarak bozuk para gibi harcadılar diyemiyoruz.

Herkesi kendimiz gibi gördüğümüz için duygularımıza engel olamıyorduk.

Halbu ki az biraz dişimizi sıkıp ' Seni seviyorum ' demek yerine herşeyi zaman bırakıp,

karşı tarafın ne yapacağını bekleseydik. Gelde şimdi bunu kendine anlat dur bakalım.

Mutluluğuna gölge düşüren değer verdiklerin bir gün sana yaşattığı mutsuzluğun dibini yaşayacaktır.

Sen sen ol fazla samimiyetin pişmanlık getirdiğini sakın unutma yeter.

Mevlana der ki,

Ve mevsim geçer, gölge veren ağaçların dalları kurur,
Sabır taşar, canından saydığın yar bile bir gün el olur, aklın şaşar.
Dostun düşmana dönüşür, düşman kalkar dost olur,
Öyle bir garip bir dünya.
Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur…
'Düşmem' dersin düşersin,
'Şaşmam' dersin şaşarsın.
En garibi budur ya,
'öldüm' der durur, yine de yaşarsın…

Tekrar görüşmek üzere sağlıcakla kalın.