I Onlar ölmeyen bir kavganın Yeşeren çiçekleridir Her mevsim patika yollardan Dağları geçerek gelirler Kan bulutu yağmurlarda ıslanarak Nasırlaşmış ayaklarıyla Onlar toprakta bahar Denizde mavi dalga Sahra da bir içim su oldular Çatlayan dudaklara Onlar yorulmuş bedenlerden Sızan bir ter Gözlerine güneşi dolduran Sevgi, emek ve yürektirler Onlar şafakta ilk amele Fabrikada işçi Tarlada çiftçi Onlar dönen çarkın dişlisi En yorgunu, en umutsuzu ve en yoksulu Düzenin olmazsa olmazı Elleri toprağa yapıştı mı Bereket fışkırır topraktan Üşürken yüreği temmuzda Bir ufak gülüştür sevdaları Ayaz gecelerde Kırmızı karanfildir yürekleri II Onlar bıçağın keskin yüzü gibidir Dağları yaran nehirlerde Tarlada ırgat Varoşlarda fakir Sokaklarda hamal Yürürken ürkütür bakışları Fakat yürekleri sıcak mı sıcak Onlar tertemiz yüreğiyle Memleketimin insanları Onlar türkülerin geleceği Açıklı ağıtların melodisidir Bir annenin dudaklarında Onlar batan güneşte Ilık bir rüzgâr Gecenin karanlığında Kayan parlak bir yıldız Gözleri yiğit ve asi Alnında kavganın teri Dilinde özgürlük türküleri Geceye salarken korkusunu Nasırlı ellerinde Gül biter zemheride İnce bir gülüştür çığlıkları Karanlığı yaran sokak lambalarında III Onların yüreğinde yaralar açar Yaşamın puşt zulası Suskun gecelerde Kurum bağlar mavi düşleri Biter ince gülüşleri Çatlayan dudaklarda Düşer yanaklarından Yaşamın arsızlığı Değişmeyen yazgısını Anlatır yüzündeki derin çizgiler Güzün soğuk gecelerinde Uykuya hasrettir gözleri Kan birikirken avuçlarına Zulme meydan okurcasına Vurur kazmasını, küreğini Gecesi, gündüzü karaya çalar Son nefesine kadar Namus, adalet ondan sorulur Onlar tertemiz yüreğiyle Memleketimin insanları 24.11.2014