HARFLERİN RENGİ – Fatih Çatma

I

ن‎ Nun

Aheng-i aşk

ve çöl

sırlanmış ses, mum

                        ve göl

akıl bulanık, insan balçık

Nergis vakitleridir. yolunu seyreder bu aşık

sarılmak kadar yakın şimdi

gözlerimizdeki uzaklık.

II

ر Ra

Gülüşünde yıldızların parlayışı

masum çocuklarda narin ellerinin izi var

telaşlı kalabalığın arasında kirpiklerin

kalbime batıyor...

ve gözlerin düşlerimin ta kendisidir

içinde bir sızı mı var ?

yoksa dudakların bir şey mi söylüyor...

III

ك Kef

kaf dağının geceler boyu için için ağladığında

göğüme ışık katan saçların oldu

yol, kervan bilmeden yürüdüm

küçük ayak izlerin gölgem oldu

heybemde; on sekiz bin alemden tohum

yeryüzünde açan en güzel çiçek sen oldun.

IV

س Sin

Seni kalbimin en güzel yerine kondurdum

bu satırlar şahidim olsun.

dilimin ucuna gelen kalabalığı haykıramıyorum sana

hecelerim yetim bir çığlık gibi kalıyor içimde

ne otobüs duraklarında ne de gülağa kapısının önünde

sensizlik tufanı çözülmeye yüz tutmuyor

ama sen öyle güzelsin ki ben alaca renkleri göremiyorum.

Tan vaktinde sana doğru kanatlı atlar koşar içimde

sensizlik demlenmiş alevleniyor bağrımda

şimdi bir volkan gibi ellerimde sığmaz benliğim

kıyına vurur senin için tükettiğim bu sözlerim.

Düşlerim kördüğüm olsun yüzündeki çukurla

ve sen, bir güvercin gibi şah-ı paksın

seni anmayınca kirlenir dilim

her anımda melekler ile yolunu gözlerim.

Mevsimsiz gecelerde gökten yaşlar akar içime

bir nedametle silsene yaramı, yarınım olmadan 

şimdi söyle bana, iki denizin birleştiği yerde

gözlerin midir ışıldayan yoksa yıldızların kayması mı?