Ey Yaşam!
ey asi yaşam
yeniden var oldu
seninle
ölüm vakaları
topraklarımızda sonlanmadıkça
günü
farklı güne dönüştüren
şu taç tahtından indirilmeden
yeryüzü
aşkın yüzü olacak
kan susacak
zulüm bitecek
güneş yeniden doğacak
gök kubbemize
ey yaşam
her şey bitti
diyenler
inadına geliyorum
korkunun sofrasında
yılgınlığa yer yok
kırlarda direnen çiçeklerle
kentlerde devleşen öfkelerle
dağlardan
ovalardan
mahzenlerden geliyorum
ey yaşam
kıyılara vurulan çocuklarla birlikte
gözü yaşlı anaların zılgıtlarını
toplayarak geliyorum
dünyanın bütün dilleri ile sev beni
ama kürtçe bakışalım diyen
sevgililerle birlikte
heybetli dağlardan
ovalardan çıkıp geliyorum
bütün günlerin evhamları
ve kâbuslarıyla birlikte
özüne has
yaşamı kucaklayarak geliyorum
eşitlik
adalet
özgürlük gibi unutulmuş sözcüklerle
hükmü kalmamış
beni parçalamış
tüm sınırları
yerlerinden sökerek geliyorum
bir yanıma
yaşamı özleyen çocukları
ve anneleri
öbür yanıma da
yiğit gençleri
ve babaları alarak
ey zorba yaşam
seninle var oldum
yeniden
bitmez düzlüklerini
ard arda tünel
ve geçitlerini
aşarak geliyorum
kadim coğrafyamdan
soylu ecdadımdan
heybetli dağlarımdan
şahlanarak geliyorum
güneşine
dağlarına
ovalarına
denizlerine sevdalı
aşkla geliyorum
gecelerinde
asi yıldızları izleyerek
gündüzlerinde
kedi miskinliklerine dolanarak geliyorum
yüreğim ağzımda
heyecandan tökezleyerek
kır çiçekleri saçarak geliyorum
ey beyhude yaşam
bir bilsen
ne delilikler yaşadım
unuttuğun gülüşlerle
ve hiç görmediğin
esmer yüzlü çocuklarınla geliyorum
ey köhne yaşam
bırak serzenişleri
yeniden yaşamaya geliyorum artık
dengbejlerden dökülen kılamlarla
özgün de olsa
erbanenin
özgürlük çığlığıyla geliyorum
duymayanlar utansın
sıla hasreti çeken emekçinin
sensizliğe çivili
özgürlüğe susamış ruhuyla
esareti kıran
yarenim olan güneşle
gurbet otobüsüne binen
mevsimlik işçinin hüznüyle
her durakta başımı uzatıp
dışarıya bağıracağım
çığlığı yeni öğrenen
çocuk misali
evleri
arabaları
gemileri
trenleri
uçakları
ve bütün taşıt vasıtalarını bağlayacağım birbirine
üstlerinden refah ve barış içinde
yaşamak için
şu ışıkları parlayan
yıldızlar oldukça dost
ve devasa harlanan newroz ateşinin ihtişamıyla
kentlerin meydanlarında
doyasıya oynayacağım
halaylarla zılgıtlarla geliyorum
ey yaşam
birlik ve beraberliğin güçlü yumruğuyla
tutuyorum insanlığın ellerinden
giriyorum yoldaşlarımın kollarına
doyasıya oynuyorum
dizlerimi yere vura vura
ey yaşam
yakanı asla
bırakmayacağım
*