EDEBİYAT VE SANATIN RUHU- Şehmus YARDIMCI

Çevremizde resim çizen birinin mutsuz olduğunu görenimiz var mıdır? Ya da şarkı söyleyen birinin mutsuzluğunu duyan?

Bir duygunun temel ihtiyaçlarından biri de sanatsal bir hayat sürdürmeye çalışmaktır. Görsel, duyusal, yazınsal ve söylemsel tüm sanat ve edebiyat alanları, akıl ve ruhu bütünleştiren, duyguları doruk noktasına çıkaran bir süreçtir.

İnsanı mutlu eden duyguların coşmasını ve canlanmasını sanatta ve edebiyatta görebiliriz. Şiir yazan bir yüreğin sıcaklığını, okuyunca hissedebiliriz.

Herhangi bir ortamda karşılaştığı nesnelere ince düşünceleriyle canlılık katan, var olan durumlar hakkında güzel, doğru ve ılımlı ifadelerle yaklaşan kişiler, sanat ve edebiyatın gücüyle beslenmektedir. Aynı zamanda hitap şekilleri de hayranlık uyandırmaktadır. Ellerine ve dillerine giydikleri her elbisenin üzerlerine yakıştığı bu tutkunlar, ruhsal doygunluk yaşamaktadır. Bu tür kişilerin ortak özelliklerine baktığımızda, konuşan bir kitap, rengârenk bir gökyüzü veya gözleri ışıltılı bir ışık çemberi gibi aydınlık olduklarını kolayca fark edebiliriz.

Ruhu mutlu eden temel kaynağın, sanat ve edebiyat olduğunu hissedebiliyorsak eğer, eli kalem tutan parmakları sevmeli.