BİTEN İNSANLIK

Her şeyde kıtlık olduğu gibi insanlarında gönlüne merhamet kıtlığı gelmişti. İnsanların zorlu şartların görmezden geliyor ve oralı bile olamıyorlardı. Bu kadar felaketin üst üste geldiği, deprem, pandemi  ve savaşlardan  gerekli dersi çıkaramadıkları gün gibi aşikardı. Ve sanki bu bize az der gibi davranışlar sergiliyorlardı. Hatta o anlarda trafikte seyir halindeyken azda olsa toplanan bir kalabalık gözüme çarptı. Sonra anladım ki bu süreçte nafakasını çıkarmak için trafik ışıklarında çaba gösteren bir annenin zalim ve serseri  birinin tekerlekleri arasında hayatının sona erdiğini görünce  kendi kendime Eğer insanlığımız buysa ! Batsın dedim.  Ve kendimce  BİTEN İNSANLIK adlı bu  şiirimi kaleme aldım.   BİTEN İNSANLIK Yağmurlu bir gündü. Bu vicdansız kentin bitkin caddelerin Trafik ışıklarında Bir o arabaya bir bu arabaya Bir yaşam yorgunluğuyla geziniyordu kadıncağız Yağmurdan göz gözü görmüyordu. Yağmur cama değil de Can'a vuruyordu sanki. Ciğeri sökülmüş bu kentte Sıkış tepiş bir dünya misali Herkes bir koşuşturma içinde Kimse onu görmüyordu bile. Issızdı her taraf tıpkı yüreği gibi Belki de nabzıyla ısıtıyordu caddeleri Kadındı o Her şeyden önemlisi anaydı Yaşamak istiyordu masumca. Hayalleri olsun istiyordu geleceğe dair. Ama nerde… Belli ki yolu zorlaşmıştı Çünkü vicdan diye bir şey kalmamıştı yüreklerde Sadece kalbi değil, Bakışları da umudu da kırılmıştı garibimin Gözlerin tenhasında saklanarak İnsanlığı unutmuş bir şehrin renkli ışıklarında ekmek davası derdindeydi Ama nerde… Kimse onu görmüyordu bile. Artık .. oda farkındaydı her şeyin onun için Hayat artık umuttan bile ibaret değildi Bir türlü dikiş tutamamış bu hayatta Kendince meydan okumuş yaşama Tırnaklarıyla kazıya kazıya Ama nafile. Tek isteği azıcık ekmekti, Bu keşmekeşlik içinde çocuklarını yaşatmak istemişti. Ta ki bir serserinin tekerlekleri arasında can verene kadar. Onu da becerememişti garibim. Belli ki gelişi davetsizdi dünyaya Gidişide kimsesiz. Giderkende köz taşıyordu yüreğinde Gözyaşı olmasın masumların gözlerinde diyordu. Kimse aç kalmasın diyordu İnsanlık ölmesin istiyordu. Sahi Çok mu şey istiyordu .. H.O.ASLAN