BİR KÜÇÜK KÜPELİ

Biraz kırmızı, biraz beyaz benim hikayem. Küpeli derler adıma. Halk tarafından böyle adlandırılmış bir çiçeğim. Çiçeklerin gözdesi papatya kadar olmasam da benim de birçok sevenim var. Sanırım çiçeklerimin güzelliği etkiliyor onları. Bu güzel çiçeklerin de bir sorumluluğu olduğunu bilmiyorlar tabii. İnsanlar çiçeklerime baktıkça onları utandırıyorlar. Kendilerince de bu utanma duygumuza nazar diyorlar. Onların nazarları değdiği için biz küpeliler yapraklarımızı döküyor ve hatta soluyoruz sanıyorlar. Halbuki bizim bakımımızı eksik etmeseler ve bizimle sohbet etseler tomurcuklarımızdan yeniden doğduğumuzun farkına varırlar. Saksı içinde kuruduğumuzu düşünmek yerine biraz ilgili olsalar kuru dallardan yeniden yeniden yeşereceğimizi bilirler..
Her ne kadar bizi utandırsalar da bazı insanları biz de çok seviyoruz. Onlarla yeniden canlanma fırsatı buluyoruz ve bu duygunun tarifi hiçbir yerde yok..  

OSMAN DERELİ