BERİVAN ÇEVİK YAVUZTÜRK – İKİ YOL AYRIMINDAYIM 

İKİ YOL AYRIMINDAYIM  İki yol ayrımındayım. Ayın sinsi kıvrımını , Güneşin kavurucu vicdanını görüyorum. Yalnız ben tutsak bir şehirde  Usulca geçen ömürde Ve acımasız senelerdeyim .   İki yol ayrımındayım. Takvimin kaç yaprağına kırgınım, Yılın hangi ayına üzgünüm, Kaç kez ağlayan gözler, Kaçıncı kez haykıran yürek , Kaçıncı defa ihaneti gören gözler…   İki yol ayrımındayım. Yalan zincirinde paslı kilit gibi, Çirkefe bulanan insan kanı hissi. Göremez misin tabiatın ağlayan rengini? Hissedemez misin kalbindeki zifiri zincirini? Dokunamaz mısın ses  tellerine?   İki yol ayrımındayım. Tutku değil midir isyan olan? Ölüm değil midir meşru olan? Kalp değil midir kırık giden ? Göz değil midir yaş dolan? Ten değil midir kanaya duran?   İki yol ayrımındayım. Gittikçe çoraklaşan bir gece, Avuçlarından kayıp gide yıldızlar, Bedenimden kopan nazlı bir ben. Dudaklarımdan haykıran çığlık  Yalnız, sessiz ve derinden.                                                                                                                                    BERİVAN ÇEVİK YAVUZTÜRK