Türkiyenin Kültür Haber Portalı

Ama ben korkuyordum. Yıllarca bize fısıldanan o sözler hâlâ kulağımda yankılanıyordu. Kardeşimi elinden tuttum, kendi kilimimize getirdim. Ama o biraz sonra yine oraya gitti. Geri döndüğünde elinde büyük bir salkım sarı üzüm vardı.

Kendini Duy Çünkü Tanrı… Bir insan gözyaşını silerken değil, Kendi yanağına dokunduğu anda oradadır. Tanrı, En çok kendi içini duyabilenleri sever.

Seni kendi içine, kendi evrenine çağıran bir yolculuktu. Ve belki de o film sana sessizce şunu fısıldıyordu: Zihnin nereyi düşlerse, seni oraya götürecektir. Düşlerine dikkat et… çünkü bir gün gerçeğe dönüşebilirler. Düşüncelerine dikkat et… çünkü onlar kaderinin haritasıdır. Belki de her şey bir düşünceyle başlar.

Gelinliğini giyen kız, kardeşi tarafından beline kuşakla uğurlandı. Damat tarafı kapıyı çaldı. Bahşiş verildi, kapı açıldı. Gelin annesine sarıldı. Ağladı. Babası bir sigara yaktı, avludan uzaklaşıp kayaya oturdu. Sessizce dumanı izledi.